Aan de zee

We ruilen de koele berglucht van Kodaikanal in voor de hitte van de vissersstad Mamallapuram. Hier zullen wij onze laatste dagen in India doorbrengen!

Necklace, mam? Hotel, sir? Haircut, sir? Handmade sculpture, mam? We voelen ons niet langer vrijwilligers, maar rasechte toeristen in dit stadje aan zee. We verblijven in een goed en proper guesthouse waar we de ventilator prijzen en eren. Dit stadje biedt alles wat een toerist verlangt: lekkere restaurantjes, kraampjes met lokale spulletjes, een strand, enkele bezienswaardige uitgehouwen rotsen en nog steeds … aapjes! Wegens de onuitstaanbare hitte plannen wij onze uitstapjes vóór 10u en na 16u. Daartussen zijn wij lui en loom; dat mag ook eens.

Twee uitstapjes zijn het vermelden waard. De eerste is de uitstap naar de Crocodile Bank. Dit is echt een ongelooflijk coole plaats waar ze meer dan 1000 krokodillen hebben! Sommige exemplaren kon je van heel dichtbij bewonderen en het voordeel aan het grote aantal is dat er altijd wel een paar actief zijn. Naast krokodillen hadden ze ook schildpadden en slangen. Enkele ‘snake catchers’ gaven uitleg over de giftigste slangen van India (krait, cobra, Russel’s viper), er tussen staand alsof het lieve konijntjes waren. De tweede uitstap is die naar MGM Dizzee World, een naar het schijnt populair Indiaas pretpark. Erg populair was het alleszins niet toen wij er waren; ik denk dat we slechts een honderdtal mensen hebben gezien, personeel meegerekend. De attracties waren ook wat aan de zielige en weinig variërende kant. Enkel de rollercoaster was de moeite waard; je moest er wel voor bijbetalen… We hebben er ons eigenlijk vooral geamuseerd door grappige foto’s te trekken. Geniet dus van de kiekjes, want zij zijn de laatste die we toevoegen.

Jaja, dan zit het er zo ongeveer op voor ons in India. Morgen gaan we naar Chennai om daar ons vliegtuig te nemen naar België. Donderdagochtend rond 7u50 komen we aan in Zaventem. Daar zullen we iedereen die ons opwacht een grote knuffel geven, want we hebben jullie gemist!

Tot gauw,
Sarah en Wim

In de bergen

Na twee en een halve maand hard werken besloten we dat het tijd was om het even wat kalmer aan te doen. Daarom zocht Sarah in de reisgidsen naar een plek in India die ons rust en sereniteit kon brengen. Die plaats werd Kodaikanal, een hill station (plek waar de Engelsen vroeger hun zieke soldaten heen zonden om er in de berglucht aan te sterken) in de Zuid-Indiase bergen.

Zoals jullie op de typische vakantiekiekjes zullen zien (als het internet ons eens niet in de steek laat), ziet het er hier nogal anders uit. Een prachtig meer, aangelegd door de Engelsen, ligt centraal in de stad die omgeven wordt door groene bergflanken. Aangenamer dan in Pondicherry is de temperatuur, die ons soms dwingt onze truien (!) aan te trekken. Ongezien is ook de regen die ons al tweemaal verraste.

Nu zullen jullie je waarschijnlijk afvragen wat die twee kastaars daar allemaal uitspoken. Wel, laat ons jullie informeren! We maakten een wandeling rond het idyllische meer, deden een uitstap naar de in wolken gehulde Pillar Rocks en vonden, na lang zoeken, de Fairy Falls (watervallen) die dan toch wel droog stonden zeker. We worden ook permanent opgevrolijkt door de alom aanwezige... aapjes!!! Wim zijn pret kan niet meer op.

Op 7 april werd Sarah zowaar 21 jaar. Dit werd in stijl gevierd met een bezoekje aan een met fleurige flora verfraaid parkje, een romantisch pedalotochtje op het meer en een lekkere pannenkoek om 4 uur! Natuurlijk werd zij ook vertroeteld door haar liefje, maar de details daarvoor zijn niet geschikt voor publicatie.

Veel liefs,
Sarah en Wim

Het afscheid

Leuke liedjes duren niet lang, maar wij hebben toch wel bijna 3 maanden kunnen genieten van een liedje dat niet rap uit ons hoofd zal verdwijnen.

Op 1 april namen we voor de laatste keer de bus naar de Mother Theresa High School. Vele kinderen hoopten dat het een April fool was. Helaas was het de bittere werkelijkheid.

Het grootste deel van de dag hebben we doorgebracht tussen de kinderen, die niet veel te doen hadden. Ik denk dat we ons adres en onze handtekening aan de helft van de school hebben gegeven. Allemaal kwamen ze aanstormen met hun boekje en balpen. Anderen brachten ons snoepjes en ander lekkers; sommigen gaven zelfs een klein cadeautje. We speelden spelletjes met hen, terwijl een aantal kinderen hun afscheidswoorden voor ons aan het voorbereiden waren. En dan werd het vier uur. Tijd voor een schitterend afscheidsfeest!

Gezeteld in een comfortabele stoel, konden we eerst en vooral genieten van de danstalenten die de school rijk is. De dansmomenten, waaronder het nummer ‘Ochtendgymnastiek’ van Samson en Gert, werden telkens afgewisseld door een vijftal kinderen die hun speech voor ons naar voor brachten. Opvallend was dat de 5de standaard (Sarahs klas) goed vertegenwoordigd was. Ze vertelden één voor één mooie woorden. Zo zeiden ze dat als ze naar de bibliotheek zouden kijken, ze ons zouden herinneren. Ook dat ze het leuk en leerrijk vonden tijdens onze lessen. Dan was er nog de directeur die met zijn speech, prachtig als altijd, een warm gevoel bracht in de school en in de harten van iedereen aanwezig. Ten slotte kregen we elk een bloemenkrans rond onze nek en dan kwam het einde zeer nabij. Met enkele traantjes bij sommige meisjes en veel ‘we zullen je missen’-woorden verlieten we de schoolpoort met een vreemd maar voldaan gevoel. Het is een geweldige tijd geweest en we zullen hen allemaal nooit vergeten.

Sarah en Wim

Interview met enkele leerkrachten

Mrs. Vasanthi (37)

- How did you become a teacher at MTHS?

After I raised my children, I applied for the job.

- What subjects do you teach?

English, Maths, Natural Science

- Do you have a favourite topic you like to teach?

Environment (for example global warming).

- Do you have other tasks in school?

Arrange the examinations.

- How is your relation with the other teachers?

They are like family.

- Why did you want to become a teacher?

I feel I should guide children into good human beings.

- What do you think is important when working with children?

Loving each other.

- What is your opinion on the hitting?

Kind words will correct the child; hitting creates violence.

- Do you have a life motto?

(to her students) Whatever duties you have to do, do them in time, because afterwards time won’t come back.

Mr. Edward (28)

- How did you become a teacher at MTHS?

My uncle knew the principal well…

- What subjects do you teach?

English, Social Science (History and Civics).

- Do you have a favourite topic you like to teach?

Freedom struggle.

- Do you have other tasks in school?

Arrange symposia (debat).

- How is your relation with the other teachers?

They’re like family relatives, like brothers and sisters.

- Why did you want to become a teacher?

I got inspired by my teachers in the 4th and 5th standard. When I came home I pretended being a teacher, teaching and shouting with a ruler, but without any students.

- What do you think is important when working with children?

Make everybody good, not only the smart students.

- What is your opinion on the hitting?

If you don’t do it, you see a lot of them going the wrong way in life. By hitting them we discipline them, keep them under control.

- Do you have a life motto?

Life is a ball. Hit the ball correctly and achieve your goal.

Mrs. Begam (40)

- How did you become a teacher at MTHS?

My mother-in-law lived in this neighbourhood so I also stayed here.

- What subjects do you teach?

Natural Science, English.

- Do you have a favourite topic you like to teach?

No, I like everything.

- Do you have other tasks in school?

Arrange literary association (for example creative writing).

- How is your relation with the other teachers?

They’re friends, like brothers and sisters.

- Why did you want to become a teacher?

I liked teachers when I was a small child.

- What do you think is important when working with children?

That we don’t teach the same every year, but new things.

- What is your opinion on the hitting?

Threaten them with a stick is enough, so hitting is not necessary.

- Do you have a life motto?

Life is an ocean; you want to learn to swim.

Allemaal beestjes

Een special over dieren,

daarmee kunnen we jullie dus plezieren.

Vanuit dit land, heet als een sauna

brengen we jullie in dichtvorm een beschrijving van de fauna.

Mevrouw de koe loopt op de straat.

Let dus goed op waar je gaat of staat,

want voor je ’t weet heb je ’t aan je laars.

Ja ja, die koeien, ’t zijn kastaars!

Een zwerfkat en zwerfhond

dolen hier talrijk rond.

Een voor een graatmager

en verlangend naar een slager.

Dan heb je onze vriend met snoet

die altijd in het afval wroet.

We gaven hem de naam Zwijntje.

Hij is heel koddig, net als ’t kleintje.

Nu komen zij met zes of meer ledematen,

allesbehalve onze maten.

Muggen prikken ons lek

en dat maakt ons werkelijk gek!

Mieren liggen constant op de loer,

op zoek naar wat voer.

Spinnen kruipen op muren en uit kleren

en doen zo Wim opveren.

Kakkerlakken zeggen soms gedag.

Bah, bah, bah, bah, bah!

Gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel,

want tussen de bomen zagen wij, o jawel,

aapjes springen en spelen met elkaar!

En nu is het gedichtje klaar.

Tsunami!

Donderdag om 15.30u vond er een overweldigende tsunami plaats in de Mother Theresa High School: de LKG werd er volledig overspoeld door kinderen met een enorme honger... naar boeken!

Vooraf hadden we ons afgevraagd of het wel genoeg kinderen zou aanspreken, een schoolbibliotheek. We besloten na een gesprek met de enthousiaste directeur om met een deel van ons ingezamelde geld een voorraad Engelstalige boeken te kopen. Harry Potter, A Series of Unfortunate Events, Goosebumps; Indische klassiekers als Ramayana en Mahabaratha; maar ook Westerse klassiekers als Robinson Crusoe en Oliver Twist namen we mee uit de boekenwinkels. We zorgden ook voor eerste lezersboekjes, stripverhalen (Asterix, Kuifje) en een grote en gevarieerde collectie non-fictie.

Donderdagochtend hield de directeur eerst een uitgebreide en humoristische speech over de voordelen van een schoolbibliotheek en boeken lezen. We gingen tijdens de lessen nog eens rond in de klassen om het uitleensysteem uit te leggen en wat reclame te maken. Om 15.30u stonden de kinderen werkelijk te drummen en te dringen om een boek te pakken te krijgen; Sarah werd er helemaal gestresst van. Maar we waren tegelijkertijd ontzettend blij: zo'n overrompeling hadden we niet verwacht! De kinderen waren dolgelukkig met hun geleende boekjes.

Vrijdag openden we opnieuw; dit keer lieten we de kinderen klas per klas komen. We hadden nog niet zo veel boeken voor jonge lezers, maar dat deerde hen duidelijk niet: zolang ze maar een boek te pakken kregen. Zo zagen we een jongetje van 8 trots lopen met zijn boek over "Atomical Energy", pratend met zijn vriendje met zijn boek over "Chemistry". We leenden in 2 dagen onze hele (!) bibliotheek uit; dat zijn voorlopig 128 boeken. Vele oprecht teleurgestelde kindjes moesten we wegsturen zonder boekje. Vandaag gingen we dus opnieuw op boekenjacht in Pondicherry.

Foto's van de bibliotheekopening kunnen jullie vinden in de reeks "Nieuwe foto's".

Sarah en Wim

Santhosha Nanban

Wat doet een Noord-Zuidstudent eigenlijk in het weekend? Dat vraag je je als trouwe bloglezer misschien wel eens af. We bereiden natuurlijk ijverig onze lesjes voor. We rusten ook een beetje uit van de toch wel lastige werkweek waarbij we van 7.30u tot 17.00u op (weg naar) school zijn. En terwijl Wim bibliotheekboeken kaft of puntenboeken digitaliseert, ga ik op zondag naar het project Sathosha Nanban.

Het project

Santhosha Nanban is een project voor straatkinderen en werkende kinderen in Pondicherry. Het is opgericht door de Waal Philip en zijn Indiase vrouw Manglorine. Ze hebben twee huizen (een voor jongens, een voor meisjes) waar ze straatkinderen opvangen die niet meer bij hun familie kunnen wonen. De meesten van hen verblijven permanent in Santhosha Nanban. Ze krijgen er eten, kleren en onderdak en Santhosha Nanban wordt dan eigenlijk hun thuis. Vaak worden deze straatkinderen door de politie naar het project gebracht.

Daarnaast heeft Santhosha Nanban ook een huiswerkbus (Mobile Tuition Centre) die elke avond op straat levende straatkinderen oppikt om samen huiswerk te maken op een rustig plaatsje. Een vriendelijke juf helpt hierbij.

Bamboefluitles en Spoken English

Op zondag is er niet zo veel te beleven voor de kinderen, dus stelde ik voor om daar iets te doen met muziek. Drie keer entertainde ik de kinderen al met bamboefluitles (ik leerde het eerst mezelf). Het zal nog een (lang) tijdje duren eer ze hun eerste concertje kunnen geven, maar het enthousiasme is alvast fantastisch. Sommige meisjes spelen al hun eerste drienootliedjes, wat mij heel erg blij maakt! Naast het blokfluiten zingen ze ook uit volle borst "If you're happy" (lees: "ishiejoreppie") en "Dudabda". Ik zing intussen ook al menig Tamil liedje, tot groot jolijt van de kinderen. Macramébandjes passeerden ook al de revue.

Op maandagavond reis ik mee met de huiswerkbus. Ik dacht dat ik de kinderen dan zou helpen met huiswerk Engels, maar ze hebben precies nooit huiswerk. De leerkracht laat de kinderen dan maar English speaken met mij. Ik doe raadspelletjes, laat hen over zichzelf vertellen en leer hen om te spreken met zinnen in plaats van met woorden (wat erg moeilijk blijkt).

De nieuwsgierige lezer onder u kan surfen naar de website http://www.santhoshananban.org/ voor meer informatie. De nieuwsgierige kijker onder u kan een kijkje nemen bij de fotoreeks met als titel "Straatkinderen".

Sarah

Een nieuwe start

De examens in de Mother Theresa High School zijn op hun einde gelopen. Jammer genoeg voor de kinderen betekent dat nog niet vakantie, maar gewoon het begin van het zesde en laatste deel van dit schooljaar.

Dit laatste deel van het jaar betekent echter dolle pret voor de 5de standaard, want zij krijgen vanaf heden bijna uitsluitend les van Ms. Sarah. Zij heeft besloten om daar Maths, English, Science en Social Science (~ geschiedenis / maatschappij) te geven. Ze wou graag een klas voor zichzelf hebben om zo de leerlingen beter te leren kennen. Op één van de nieuwe foto’s zie je haar aan het werk met de aangekochte wereldkaart, uitleggend waar Ho Chi Minh geboren werd. Maar niet enkel in het 5de klinken kreten van jolijt, ook in het 6de, 7de en 8ste viert men tegenwoordig feest daar men niet langer geslagen wordt tijdens de lessen Maths. Ik poog er de leerlingen te doen nadenken in plaats van te papegaaien. Dit blijkt echter extreem moeilijk. Ze zijn enkel goed in het vanbuiten leren van formules en het toepassen van algoritmes (bv. cijferen). Ik heb er trouwens vierkantswortels en derdemachtswortels leren berekenen zonder rekenmachine.

Woensdag zijn we op bezoek geweest naar een lerarenopleiding, op uitnodiging van de directeur, die de week daarvoor met zijn studenten naar onze school was gekomen, omdat de studenten er hun praktisch examen moesten afleggen. Blootsvoets traden we binnen. De eerste les die we observeerden was Engelse grammatica. De les werd zeer goed gedoceerd en ook de richtlijnen in het handboek sloten aan bij wat wij leren. Toen we achteraf aan een student vroegen wat het volgende vak was, kregen we als antwoord ‘No English, only Tamil’. Tjah, dat wou dus zeggen dat die waarschijnlijk niets hadden begrepen van de les… Die dag hebben we veel gepraat met Charles, een 35-jarige man die reeds vele diploma’s op zak had, zelfs priester was geweest in New York, en dus ook een vlot woordje Engels kon spreken. Hij fungeerde als onze tolk. Op het einde van de dag kregen we ook een uitgebreide uitleg van de directeur over het onderwijssysteem en andere zaken. Hij vertelde ons heel wat interessants:

- er zijn 30 lerarenopleidingen in de omgeving van Pondicherry

- in publieke scholen is het verboden om te slaan

- in publieke scholen is het onderwijs gratis, in private scholen moet men betalen

- in private scholen worden leerkrachten echter beduidend minder betaald dan in publieke scholen

- toch sturen ouders hun kinderen liever naar private scholen

Ik moet ook nog zeggen van Sarah dat ze heel blij is dat haar liefje hier samen met haar zit. En ook nog dat haar liefje heel ijverig en lief is.

Warme groeten (rond de 37°C)

Wim

Interview met enkele leerlingen

P. Naren (3rd St.)

- What is your age?

8

- Which standard did you like most so far?

1st, because there were good, jolly lessons.

­- What subject do you like most?

English; Science 2nd; Tamil 3rd

- What is your opinion on the hitting of students?

Correct, they deserve it.

- What do you like about the school?

Good teaching, English talking, sports and games.

- What would you like to become? Why?

Space scientist, because I love the Solar System!

- Do you have any hobbies?

Reading: study books and story’s of library.

- What do you do in your spare time?

Write stories on my own.

- What do you find most important in life?

Helping others and getting good job.

S. Indra (5th St.)

- What is your age?

10

- Which standard did you like most so far?

5th, because we read most books in 5th standard.

­- What subject do you like most?

Maths and Science, because they are important to become a doctor.

­- So why do you want to be a doctor?

To help poor people and give them free care.

- What is your opinion on the hitting of students?

Bad. In the world we want to live together, not hitting each other.

- What is your religion?

MCC (kleine verschillen met Hindoe).

- Is religion important to you?

Religion is not important. But God is important, because he takes care of people.

- Do you have any hobbies?

Reading stories, handicraft (maakt gips voor mensen met bv. gebroken arm), skating, skateboarding, singing.

- What do you do in your spare time?

Help my mom, help in a hospital (look at the doctors), write songs (“Flower”), write stories.

- What do you find most important in life?

Becoming a doctor so that I can take care of people and family.

B. Giritharan (8th St.)

- What is your age?

13

- Which standard did you like most so far?

5th, because there were more students. In that way I could ask more people if I didn’t know something.

­- What subject do you like most?

Maths, because I want to become an engineer.

­- Why do you want to be an engineer?

Because my uncle is also an engineer in the US.

- Who is your favourite teacher?

Mr. Bhaskaran. He helps me a lot and gives me advice when I make a mistake and he doesn’t hit you when you do.

- What is your opinion on the hitting of students?

Correct, because they make mistakes. They only hit when someone goes beyond a limit.

- What do you like about the school?

Discipline and attention for values.

- Do you have any hobbies?

Cricket (not in club), dancing.

- What do you do in your spare time?

Draw and song practice with my mom.

- What do you find most important in life?

Keep my family safe.

Op school...

De leerlingen van de school zijn donderdag van start gegaan met hun vijfde en voorlaatste examenperiode van het jaar. Tijdens het eerste deel van de week stond er herhaling op het programma. Voor ons natuurlijk iets minder interessant, want zo konden we zelf geen les geven.

Deze week hebben we ons dus bezig gehouden met andere zaken. Wim ging verder met het invullen van de digitale registers waarin de examenpunten en andere worden genoteerd. We hebben het even uitgerekend en het kwam neer op bijna 15000 cijfertjes plus een 300-tal niet al te makkelijk geschreven Indiase namen. Sarah pluisde het schoolsysteem verder uit en occupeerde zich na de lunch met haar twee ‘latebloomers’ (laatbloeiers), zoals men ze hier noemt.

Omdat de examens de donderdag reeds begonnen, wilden we daarvoor de leerkrachten al eens laten kennismaken met ons digitale programma. Woensdagmiddag om 13.30u hielden we daarom onze eerste vergadering met het volledige lerarenkorps plus directeur. Een lokaal werd klaargestoomd voor deze grootse gebeurtenis: tafels en banken werden in een vierkant geplaatst, de klas werd geveegd en op de bank vooraan werd er naast onze laptop een bloemetje geplaatst. Wat grappig was, was dat de mannen en de directeur aan de rechterkant zaten, de twee voornaamste vrouwen links en al de rest propte zich allemaal op de achterste bank samen. Er heerst een duidelijke hiërarchie in de school. Tijdens de presentatie was iedereen muisstil. De directeur brak op het einde gelukkig de stilte met wat bemerkingen naar zijn staf toe en een grapje.

We hebben ook besloten om vanaf nu computerles te geven aan de leerkrachten, want de meesten hebben amper een pc gezien. Twee hebben deze week hun eerste les gekregen: Mrs. Vasanthi en Mr. Manikandan. Beiden deden zeer goed hun best!

Graag tot de volgende!

Sarah en Wim

SPECIAL: Mijn restaurant (deel 2)

Welkom terug op onze special. Vorige week werden menige eetplekjes onderworpen aan de kritische smaakpapillen van onze meesterscritici. Deze week lichten we jullie verder in over welke tentjes het bezoeken waard zijn en vooral welke je in de categorie ‘eetbaar als je een zwerfhond bent’ kunt plaatsen.

Voor ons eerste verslag keren we even terug naar Europa, Italië meer bepaald. In Giorgio’s Restaurant mochten we volgens het uithangbord de kunsten van de Italiaanse chef proeven. Maar was het resultaat even hoog als de verwachting?

• Wim: Zeer prettige bediening door een grappig oud Chinees uitziend vrouwtje en de grappige accent hebbende krom lopende Giorgio. De pizza’s voldoen aan de verwachtingen. Maar wat doen die mieren op tafel?

• Sarah: Mijn pizza was helaas bedekt met een grote hoeveelheid konijnenvoer. “Rucola” bleek dus toch geen kruid of kaas te zijn… De pasta wil ik de volgende keer zeker eens uittesten.

Goed man, tijd om naar Goodman te gaan voor het ontbijt.

• Sarah: Na 3 keer een flauwe cheese sandwich te eten wegens gebrek aan ander beschikbaar voedsel, heb ik het hier zowat gehad. Ondanks de veel te koude airconditioning bleven mijn voeten hier bovendien allerminst gespaard door de muggen.
• Wim: De strawberry flavoured lassi is heerlijk! Ik moet enkel oppassen dat ik niet mors terwijl ik aan het headbangen ben op Metallica, System Of A Down en andere rock- en metalmuziek.

Tijdens onze zoektocht naar hotspots op het vlak van lekkers, botsten we op de Hot Pizzeria. Nu vraagt u zich waarschijnlijk of we de plek verlieten met een buil op ons hoofd of met een tevreden buil op onze buik.

• Wim: De pizza’s, gebakken in een stenen oven met hout en vuur, maken een goede kans om op nummer 1 te eindigen op ons pizzalijstje. Opnieuw goeie Westerse muziek, deze keer house, techno en trance.
• Sarah: Het hutje heeft zijn naam niet gestolen: vers van de hete oven belandt een pizza in je bord! Ik loop dan ook helemaal warm voor deze versies van altijd smakende pizza’s.

Na al dat hots in de Hot Pizzeria is het tijd om wat te chillen in de Kofibar.

• Sarah: De talrijke aanwezige langharige blanken maken het meteen duidelijk: dit is een hipp(i)e plaats. Terwijl Wim zich ergert aan het soms traag werkende wireless internet, geniet ik van een lekkere milkshake of een smakelijk cakeje.
• Wim: Gezellig plekje om te vertoeven. Heerlijke Swiss chocolate milkshakes en orange juices. Ook het aardbeienijs doet je smelten van voldoening.

Niet het zwaard van Damocles, maar de niets liever dan slechte kritiek schrijvende balpennen van Sarah Decadt en Wim Vandenbussche hangen boven het hoofd van ons voorlaatste slachtoffer: The Sport Café.

• Wim: Een pooltafel… leuk. Een dartsbord… leuk. Een aquarium… leuk. Een menukaart van 15 pagina’s… leuk. Slechts 2 pagina’s hebben ze echter in de keuken… minder leuk. Wat mijn buikje vond van het eten hier… niet leuk. Wat mijn mondje vond van het aardbeiensap… waar is de aardbeiensmaak? Wat mijn achterste vond van de stoelen… smijt ze in het vuur en bak er één van de tientallen pizza’s mee die je aanbiedt maar niet hebt!
• Sarah: Bij mij viel dit erg tof ingerichte restaurantje wél erg in de smaak. De prijzen rijzen hier wel de pan uit: wie betaalt er nu 1,20 euro voor een sapje of bijna 3 euro voor een pasta?

Last, but certainly not least bespreken we voor u de plaats waar we ongetwijfeld onze meeste maaltijden hebben verorberd. Wij presenteren u: Mrs. Vasanthi’s kitchen.

• Sarah: Elke middag hollen Wim en ik beiden even enthousiast naar de tafel in de 10th standard. Telkens krijgen we er andere rijstvarianten te eten die gaan van degelijk tot lekker tot ronduit delicieus!
• Wim: Perfecte manier om de Indiase keuken te leren kennen. Rijst met een eitje is een verrassend lekkere combinatie! Mrs. Vasanthi en Mrs. Malini weten het spicy eten af te wisselen met verzachtende rijstvarianten, zoals rijst met een soort yoghurt: mmmm!

Tot zover deze aflevering van Mijn restaurant. Vergeet niet om de bijhorende foto’s te bekijken. Jullie mogen je in de toekomst aan meer specials verwachten. De onderwerpen houden we nog even geheim!

Tot smaaks!

Het journaal

Goeiedag en welkom op ons journaal. De hoofdpunten van vandaag: Sarah Decadt heeft besloten om er een nieuw project bij te nemen. De administratie van de school krijgt hulp van Wim en de laptop. En vrijdag gingen de jongsten op schoolreis.

Het nieuws

Het is algemeen bekend dat India niet alleen het land is van de briljante ingenieurs en dokters, maar ook het land waar 20% van de bevolking onder de armoedegrens leeft. “Shantosha Nanban” is een project dat opvang biedt voor straatkinderen die geen familie meer hebben die voor hen zorgt en huiswerkbegeleiding voor straatkinderen die wel bij hun familie kunnen blijven. Sarah ging twee dagen een kijkje nemen bij dit project en hoopt binnenkort hier zelf iets aan toe te kunnen voegen.

De administratie in de Mother Theresa High School werkte tot op heden nog op de ouderwetse manier: met papier en pen. Als men iets afgedrukt wilde hebben, zoals examenbladen, moest men dit laten doen. Aangezien men zesmaal examens heeft in een jaar, vormt dit telkens een aanzienlijke som geld. Dankzij de steun van vele mensen uit België konden we het financieel aan om een laptop aan te schaffen, die we later nog zullen verrijken met printer. Dit leek ons een goeie investering. De laatste dagen heeft Wim zich bezig gehouden met het maken en invullen van digitale register notebooks (lijsten met examenresultaten), een werk van vele uren.

Vrijdag gingen de kinderen uit de kleuterklassen en de 1ste tot 4de standaard op schoolreis, vergezeld door hun leerkrachten en twee buitenlanders. Met de bus reisden ze naar verscheidene speelpleinen. Ook bezochten ze een indrukwekkende tempel waarin een imposant hindoeïstisch godenbeeld te bezichtigen viel. Wie wou, kon er zijn buik vullen met wat rijst. Blijkbaar kun je in elke tempel gratis eten krijgen.

Sport

Deze week staan er spelen en competities op het programma in de Mother Theresa High School. We zien er de 50m en de 100m, flesjes om het snelst gevuld worden met water, broden aan een draadje handloos opgegeten worden en sit ups uitgevoerd worden door simpelweg door de knieën te zakken, zoals de letterlijke vertaling van sit ups inderdaad geïnterpreteerd kan worden.

Vanaf deze week staat er op het sportterrein ook een volleybalnet. De sportleerkracht leefde zich, net als de oudere jongens, volledig uit. De techniek is echter niet wat ze zou moeten zijn, maar het enthousiasme compenseert dit volledig.

Het weer

’s Morgens blijft het koel. Temperaturen van 20 graden zijn niet zeldzaam. Hou die oorwarmers dus aan! Overdag klimmen de temperaturen op tot een aangename 35 graden in de schaduw. Het is wel niet aangeraden om lang in de zon te vertoeven. Dit hebben onze Deense collega’s, die een nieuwe huidskleur hebben aangenomen, aan den lijve ondervonden.

Tot slot nog even vermelden dat er nieuwe foto’s te bezichtigen zijn in de categorie met dezelfde naam.

Bedankt voor uw aandacht en graag tot het volgende blogbericht.

SPECIAL: Mijn restaurant

Restocriticikoppel Sarah Decadt en Wim Vandenbussche besloten om de verschillende eetgelegenheden in de buurt van het Amaidi Guesthouse eens onder de loep te nemen. Samen met hen dompelen we jullie onder in een sausje van verschillende Indiase restaurantjes en andere eetplaatsjes. Bon appétit!

Onze eerste halte is op het dak van Pizza Roof, de eerste van vele pizzeria’s. Hoe goed doet deze het in vergelijking met de andere? Nou, onze critici hebben alvast hun meedogenloze mening…

Sarah: De vampieren in de buurt zijn alvast gewaarschuwd: afblijven van die tomatensoep met zijn overdadige knoflook! De spaghatti is wel heel lekker, net als de grape juice.

Wim: Waarom volledige blaadjes basilicum tussen de rest van het beleg op de pizza margherita? Ooit gehoord van een schaar of kruidenstamper? Nu, we mogen al blij zijn dat er geen volledig palmblad tussen lag.

Het tweede restaurantje dat een genadeloos kruisversmaak onderging, draagt het ophangbord Lhasa Tibetan Food. Maak u klaar voor een verslag van dit Tibetaanse tentje.

Wim: De menukaart: steamed momo, fried momo, cheese steamed momo, cheese fried momo, swimming momo… Benieuwd was ik naar wat momo was. Beu was ik de momo als de helft op was. Een beschamende variant van een loempia!

Sarah: Wie zin heeft in een grappige menukaart, moet hier zeker eens heen. Dat is eigenlijk meteen het enige wat ik me nog herinner van dit e(e)tablissement.

De Bakery met Franse uitbater en energieke Japans uitziende verkoper is de volgende bestemming.

Sarah: Het doet mij plezier een bakker met echt brood te vinden in deze buurt en het verheugt mij nog meer een persoonlijke boodschapper te hebben om er ’s ochtends heen te wandelen! Jammer dat de baguettes er soms niet meer zijn terwijl het brood er nog niet is. Een bizar feit is ook dat men in alle broodachtigen suiker en boter draait.

Wim: De croissants, rozijnenkoeken en baguettes zijn vraiment délicieux! Niet vergeten op tijd te openen, meneer de energieke Japans uiziende vriendelijke gozer.

Laten we even doen alsof we aan de zee zijn in het Beach Café en ons laten meedrijven op de golven van vurige commentaren van onze bij momenten hete monden hebbende reporters.

Wim: Vivaldi, Pachelbel e.a. geven de oren een welkome rust in dit drukke land. Beste bediening in de omgeving! Eten is ok.

Sarah: Wie graag even kennismaakt met nieuwe guesthousegenootjes, is hier aan het juiste adres. Minstens een uur tijd wordt u gegund alvorens het eten kan beginnen. Heerlijk mixed fruit juice verlicht intussen de dorst.

Gaan we nog wat verder het water in, komen we terecht bij Dolphin. Hopelijk vallen de woordspelingen wat in de smaak.

Sarah: Het is hier een van mijn lievelingssporten geworden om zo veel mogelijk etenswaren te bestellen die er dan niet blijken te zijn. Vijf is het record tot nu toe.

Wim: Goede Tandoori Chicken, knapperige en welgekruide gefrituurde garnalen, lekkere pizza’s. Een van de betere plekjes in de omgeving.

Wordt vervolgd!

Over (heilige) koetjes en kalfjes

Dag Indiafanaten!

Onze stage in India gaat even onverstoorbaar verder als de doorsnee Indiase buschauffeur. Drie weken zijn we hier nu! We raken al een beetje gewend aan de rare knikmanier van de Indiërs (ze bewegen hun hoofd van links naar rechts alsof ze het antwoord op je vraag niet weten, en dan bedoelen ze "ja"). We kijken niet meer verbaasd op van een Indiase koe op straat. We eten rijst met onze handen aan een turbotempo. En het lesgeven op de school gaat lustig voort. In Sarah haar geval dan toch, want Wim maakte deze week kennis met de prima Indiase geneeskunst. Hij voelde zich dinsdag wat slapjes op school en bleef de volgende dagen thuis met "viral fever". Sarah buste dus 3 dagen alleen naar school, terwijl de kinderen op school gezamenlijk baden voor Wim zijn genezing. Camille van ons guesthouse nam Wim mee naar de dokter en de Indiase dokters bleken heel degelijk te zijn, want intussen is Wim alweer zo goed als genezen. Jullie hoeven je dus zeker niet ongerust te maken!

Music and sports

Naast de gewone lessen gaf Sarah woensdag haar eerste muziekles aan de 5th standard, wat heel fijn was! De kinderen kunnen niet zo heel goed zingen (waarschijnlijk omdat ze het bijna nooit doen in de kleuterklas), maar aan enthousiasme is er geen gebrek. Hopelijk vindt de lerares wiskunde het volgende week niet plots wel erg dat haar een uurtje les wordt afgesnoept...

Ons sportproject zetten we verder. We introduceerden Chinees voetbal en hernamen spelen van de vorige weken. Het is hierbij niet gemakkelijk om de leerlingen te verplichten mee te doen met een welbepaald spel; de oudere leerlingen zijn gewoon om tijdens het sportuurtje gewoon te doen waar ze zin in hebben. De sportleerkracht houdt bovendien precies meer van zelf sporten dan van de leerlingen sportles geven.

Verbazing alom

We leerden ook een en ander bij over de werking van de school. Onze monden vielen open van verbazing toen de directeur ons een puntenregister toonde. Zo'n ontzettend lage cijfers! We vroegen ons eerst af of de punten wel op 100 stonden... De directeur legde uit dat de leerlingen hier slagen als ze 35% halen. We merkten dat er heel veel leerlingen dit zelfs niet halen, waarop we vroegen wat er gebeurt met leerlingen die niet slagen. "We'll make them pass," was de uitleg hierbij. Daarom zijn er kinderen van 9 jaar die nog steeds bijna niet kunnen schrijven of slechts met heel veel moeite optellingen tot 10 doen...

Mrs Vasanthi gaf Sarah ook wat uitleg over de wiskundedidactiek. We ondervonden allebei tijdens onze lessen dat leerlingen soms de grootste moeite hebben met eenvoudige bewerkingen als 20 x 500 of 150 x 2. In de 6th standard slaagden de leerlingen er zelfs in om 9 + 8 fout op te lossen. Dit komt waarschijnlijk omdat de leerlingen eerst leren cijferen en pas in de 7th standard, als ze 13 jaar zijn, beginnen met hoofdrekenen. Mrs Vasanthi trok grote ogen toen ze hoorde dat we in België vanaf het eerste leerjaar de kinderen leren hoofdrekenen en dat cijferen pas later komt.

Een nieuw projectje...

Omdat de klaslokalen nogal leeg zijn en de leerkrachten bijna geen illustratiemateriaal hebben om in hun lessen te gebruiken, gingen we naar Pondicherry om een aantal "maps" te bestellen. De leerkrachten kozen deze uit een lijst en er zijn zowel (wereld)kaarten bij, als prenten van het menselijk lichaam en de voedselkringloop, als portretten van beroemde Indiërs. Intussen zijn ze ook aangekomen op de school. We hopen dat dit een grote meerwaarde zal worden voor de lessen.

Beelden zeggen meer dan woorden

We kregen heel leuke reacties op onze eerste fotoreeks en we zullen jullie dan ook verwennen met een tweede fotoshoot. Sommige mensen vonden dat het er wel heel paradijselijk uitzag in de eerste diavoorsteling. Daarom zullen we jullie nu ook beelden laten zien van het verkeer, het straatbeeld en de gewone mensen.

liefs,
Sarah en Wim