Over (heilige) koetjes en kalfjes

Dag Indiafanaten!

Onze stage in India gaat even onverstoorbaar verder als de doorsnee Indiase buschauffeur. Drie weken zijn we hier nu! We raken al een beetje gewend aan de rare knikmanier van de Indiërs (ze bewegen hun hoofd van links naar rechts alsof ze het antwoord op je vraag niet weten, en dan bedoelen ze "ja"). We kijken niet meer verbaasd op van een Indiase koe op straat. We eten rijst met onze handen aan een turbotempo. En het lesgeven op de school gaat lustig voort. In Sarah haar geval dan toch, want Wim maakte deze week kennis met de prima Indiase geneeskunst. Hij voelde zich dinsdag wat slapjes op school en bleef de volgende dagen thuis met "viral fever". Sarah buste dus 3 dagen alleen naar school, terwijl de kinderen op school gezamenlijk baden voor Wim zijn genezing. Camille van ons guesthouse nam Wim mee naar de dokter en de Indiase dokters bleken heel degelijk te zijn, want intussen is Wim alweer zo goed als genezen. Jullie hoeven je dus zeker niet ongerust te maken!

Music and sports

Naast de gewone lessen gaf Sarah woensdag haar eerste muziekles aan de 5th standard, wat heel fijn was! De kinderen kunnen niet zo heel goed zingen (waarschijnlijk omdat ze het bijna nooit doen in de kleuterklas), maar aan enthousiasme is er geen gebrek. Hopelijk vindt de lerares wiskunde het volgende week niet plots wel erg dat haar een uurtje les wordt afgesnoept...

Ons sportproject zetten we verder. We introduceerden Chinees voetbal en hernamen spelen van de vorige weken. Het is hierbij niet gemakkelijk om de leerlingen te verplichten mee te doen met een welbepaald spel; de oudere leerlingen zijn gewoon om tijdens het sportuurtje gewoon te doen waar ze zin in hebben. De sportleerkracht houdt bovendien precies meer van zelf sporten dan van de leerlingen sportles geven.

Verbazing alom

We leerden ook een en ander bij over de werking van de school. Onze monden vielen open van verbazing toen de directeur ons een puntenregister toonde. Zo'n ontzettend lage cijfers! We vroegen ons eerst af of de punten wel op 100 stonden... De directeur legde uit dat de leerlingen hier slagen als ze 35% halen. We merkten dat er heel veel leerlingen dit zelfs niet halen, waarop we vroegen wat er gebeurt met leerlingen die niet slagen. "We'll make them pass," was de uitleg hierbij. Daarom zijn er kinderen van 9 jaar die nog steeds bijna niet kunnen schrijven of slechts met heel veel moeite optellingen tot 10 doen...

Mrs Vasanthi gaf Sarah ook wat uitleg over de wiskundedidactiek. We ondervonden allebei tijdens onze lessen dat leerlingen soms de grootste moeite hebben met eenvoudige bewerkingen als 20 x 500 of 150 x 2. In de 6th standard slaagden de leerlingen er zelfs in om 9 + 8 fout op te lossen. Dit komt waarschijnlijk omdat de leerlingen eerst leren cijferen en pas in de 7th standard, als ze 13 jaar zijn, beginnen met hoofdrekenen. Mrs Vasanthi trok grote ogen toen ze hoorde dat we in België vanaf het eerste leerjaar de kinderen leren hoofdrekenen en dat cijferen pas later komt.

Een nieuw projectje...

Omdat de klaslokalen nogal leeg zijn en de leerkrachten bijna geen illustratiemateriaal hebben om in hun lessen te gebruiken, gingen we naar Pondicherry om een aantal "maps" te bestellen. De leerkrachten kozen deze uit een lijst en er zijn zowel (wereld)kaarten bij, als prenten van het menselijk lichaam en de voedselkringloop, als portretten van beroemde Indiërs. Intussen zijn ze ook aangekomen op de school. We hopen dat dit een grote meerwaarde zal worden voor de lessen.

Beelden zeggen meer dan woorden

We kregen heel leuke reacties op onze eerste fotoreeks en we zullen jullie dan ook verwennen met een tweede fotoshoot. Sommige mensen vonden dat het er wel heel paradijselijk uitzag in de eerste diavoorsteling. Daarom zullen we jullie nu ook beelden laten zien van het verkeer, het straatbeeld en de gewone mensen.

liefs,
Sarah en Wim