Ladies and gentleman, welcome to Chennai.

Beste bloggers,

Ons vliegtuig is niet gekaapt noch neergestort, dus we zijn veilig en wel beland in Chennai! Onze vliegtuigtrip was duidelijk geen back to basics; we voelden ons met de touchscreenschermpjes en het op plateaus geserveerde eten net midden in een film. In Chennai stapten we uit in een vochtige, warme en donkere omgeving. We speurden tussen de talrijke mensen aan de uitgang naar het plakkaatje met “Amaidi Volunteering welcomes Ms Sarah and Mr Wim” en vonden zo onze taxichauffeur. Onze eerste kennismaking met India was die met het verkeer: druk, chaotisch en lawaaiproducerend. Er wordt hier duidelijk creatief omgesprongen met verkeersregels: links en rechts inhalen, toegelaten snelheden even verdubbelen en natuurlijk vriendelijk al wat beweegt op straat even goeiedag toeteren, zwerfhonden inclusief.

Het Amaidi Guesthouse

Rond 5 uur ’s nachts kwamen we dan aan bij het Amaidi Guesthouse, onze verblijfplaats voor de volgende 3 maanden. We hebben een klein maar fijn kamertje waar we meteen ons muskiettennet aan de ventilator ophingen. Naar het toilet gaan doen we hurkend. Wc-papier vinden ze hier wat Westers, ze gebruiken liever de was-je-poep-met-je-linkerhandmethode. Daarom eten de mensen enkel met hun rechterhand. In ons gasthuis verblijven nog enkele andere vrijwilligsters: Rosanne, Janneke en Liz, 3 Nederlandse meisjes, werken in een weeshuis.

De wekdienst

We waren duidelijk welkom in India; we lagen amper in ons bed toen een oorverdovend, repetitief muziekje onze oren bereikte. Dit ging zo door tot ongeveer 7 uur ’s morgens. We vernamen dat dit de mantramuziek is. Hindoes bidden hierop hun mantra’s (een soort gebed), hebben wij ons laten vertellen. Daar moeten ze elke ochtend via deze muziek aan herinnerd worden… Een wekker zal dus nogal overbodig zijn. Op onze eerste dag nam Camille ons mee uit eten samen met Rosanne. Hij vertelde al een en ander over de plaats en de gewoonten hier.

Onze eerste stapjes op Indiase bodem

In de namiddag gingen we naar een winkelstraatje. We werden ongeveer van onze sokken gereden door de hopen auto’s, riksja’s en brommers. Vooral de brommers zijn in overvloed aanwezig, en daar zitten de mensen dan dikwijls met 4 op. De vrouwen zijn heel erg mooi; we zagen de meest prachtige sari’s op straat. Er zijn ook niet alleen mensen op stap, we ontmoetten ook al talrijke koeien, honden en kippen. Er was ook extra ambiance zaterdag door het Pongalfestival. Dit is een soort oogstfeest, waarbij de hoorns van de koeien beschilderd worden, de mensen hun tractors en hun haar met bloemen decoreren en waarbij je op elke stoep een tekening met gekleurd poeder ziet. De kinderen namen soms onze hand vast om ons vrolijk “Happy Pongal” te wensen. Na dit tripje gingen we even verpozen in ons Guesthouse, wat een ware oase van rust bleek na het drukke straatleven.

Wim neemt het goede voornemen om meer foto’s te trekken. Jullie mogen dus enkele kiekjes verwachten in de loop van volgende week!

heel veel liefs,
Sarah en Wim