Twee weken nog maar, en Wim en ik lopen al rond te wandelen in een Indiaas (en geen Indisch!) straatje, waarschijnlijk nog maar half bekomen van onze 10 uur durende vliegreis. Zotjes eigenlijk…
Sinds ons eerste blogberichtje hebben we heel veel praktische rompslomp in orde gebracht. We zijn allebei beprikt tegen ziektes, we schaften ons een collectie malariapillen aan, we vroegen onze beurs bij VLIR-UOS aan en we speurden naar muskietennetten. In het begin van de kerstvakantie gingen we ook op citytrip naar de Indiase ambassade in Brussel. Een vreemde zaak was dit toch wel. De visumaanvraag was van gebouw verhuisd en blijkbaar mag je niet naar India als je er vrijwilligerswerk wil doen. Daar was toch wel even paniek. We hebben dan een toeristenvisum aangevraagd; daar hebben ze in India minder problemen mee...
Intussen verzamelden we ook een heleboel centjes om nuttige dingen te kopen voor onze stageschool en onze leerlingen, en we hebben ons hiervoor culinair volledig uitgeleefd. De oma van Wim plaatste een indrukwekkend persoonlijk record in wafeltjes bakken: 200 van die heerlijke dingen maakte ze voor ons! De opa van Wim vulde dit aantal nog eens aan met gelukte lukken. Deze lekkernijen verkochten we elk in onze eigen buurt. Heel fijn vond ik dit eigenlijk, veel mensen reageerden positief en geïnteresseerd als ik vertelde over Noord-Zuid. Ook cakejes bakten we massaal. Het grootste deel verkochten we op de Geschenkenbeurs van de wereldwinkel in Veurne; ook enkele vrienden en familie steunden ons project door cakejes te kopen.
Was jij een van die culinair solidaire mensen? Dan willen we je hier nog eens ontzettend hard voor bedanken! Het is heel fijn dat zoveel mensen geïnteresseerd zijn in ons project en dit graag willen steunen. Nu is het natuurlijk aan ons om die steun nuttig te gebruiken. In eerste instantie zullen we een beetje afwachten met dingen aan te schaffen om te zien waar er meest nood aan is. We zullen je hiervan zeker op de hoogte houden via deze blog!
groetjes,
Sarah
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dag Sarah,
BeantwoordenVerwijderenEen welgemeend proficiat met je India Noord-Zuid driemaandse belevenis. Het wordt een hele uitdaging om in een totaal ander werelddeel totaal verschillend qua cultuur van het onze, je onderwijstalenten te toetsen. Maar ik duim voor jou. Je idealisme en creativiteit zijn de stevige pijlers waarop je het waar zal maken. Vol belangstelling kijk ik uit naar je weblog. Sarah het ga je goed! Samen met Wim kan je het aan!
Een warme knuffel van
Oma-meter
Hallo Sarah en Wim, hier een van jullie nonkels uit Hooglede (Belgie) die ge kent van horen zeggen hé. Heb zopas uw adres en weblog ontvangen van oma en opa in Assebroek. We wensen jullie het allerbeste toe op de plaatsen in INDIA en daarbuiten. Ik zie het schooltje op de foto, maar ik denk dat de taal wel het moeilijkste is, als het al niet onmogeloijk zou zijn. Verstaan die kinderen U? Of legt ge dat uit met handen en voeten? Gebarentaal?? Hoe is de temperatuur aldaar? Gaat ge ook naar de Ganges met de was? Ziet ge daar ook koeien op straat? Ziezo: vragen genoeg die ons bezighouden. Het beste en tot een volgende schrijfs. Nonkel etienne. daaaag.
BeantwoordenVerwijderen